Sunday, December 11, 2016

!! 31 - రాత్రి !!

రేగినధూళి అంతా
సద్దుమణిగిపోతోంది
బిగ్గరగా వినిపించిన అరుణగానం
కిరణాలు కుచించుకుపోయి
మంద్రస్థాయిలో మూల్గుతోంది
స్వేచ్ఛను నర్తించిన పక్షులన్నీ
గూళ్లలో వెచ్చగా ఒదుగుతున్నాయి
నేనైతే
అంధకారాన్ని ప్రేమించలేను
చిందిన ఆకుపచ్చని నెత్తుటితోనే
దీపాన్ని వెలిగించుకుంటాను
ఒక్క చీకటిరాత్రినైనా వెలివేసి
వెలుగులకు ఎదురేగుతాను
నవీన్ కుమార్!! 31.10.16

!! నా ఉగాది !!

నిద్రలేస్తూనే చురచురమంటూ
పన్లోకొస్తున్న సూర్యుడు
రాత్రి తనలోకి ఒంపిన తడిని
అయిష్టంగా రాల్చేసుకుంటున్న గాలి
ఒంపుల రాదారీ
వంకల చిర్నవ్వూ
లేచివుళ్ల చీరలో మెరుస్తూ పల్లె
ఒంటిమిట్ట
మిట్టకింద మలుపులో దోస్త్‌గాడి ఇల్లు
రాతిగోడల్లోపల నిలువెత్తు వెన్నముద్దలు తిరుగాడే ఇల్లు
ఇంకా,
మొదటిసారి మట్టివాసన వేస్తున్న కాఫీ.
ఇదీ నా ఉగాది.

!! నిరీక్షణ !!

ఏం తప్పు చేసిందో ఆకాశం
చందమామ వెళ్లిపోయింది
నిజం తెలిసిన నక్షత్రాలు
మిణుకుమనడం తప్ప ఏమీ చేయలేవు
మేఘాలకూ నిద్రరానట్టుంది..
ఊరికే అలా గాలికి తిరుగుతున్నాయి
ఎవరైనా జోలపాడితే బాగుణ్ణు

!! ప్రేమసందేశం !!

సరే,
జరిగిందేదో జరిగిపోయింది

పొడుస్తున్న పొద్దులోంచి
కొంచెం కాంతి పొంది
విచ్చుకునే మొగ్గలోంచి
కొన్ని రంగుల్ని రాసుకుని
వీలైతే, ఆ పసివాడి బుగ్గల్లోంచి
కాస్త పసరు పూసుకొని
సాగిపొమ్మని చెప్పు
నీ హృదయానికి...

ఓ ప్రేమికుడా
నీ అడుగుల నేపథ్యసంగీతం
ప్రపంచగాయాల్ని మాన్పగలదు

Friday, July 8, 2016

!! ఒంటరి సాయంత్రం !!

::1::

పడమటిదిక్కున
సూర్యకిరణాలు ఒక్కొక్కటిగా ఇంకిపోతున్నాయి

లేతచీకటిని గిల్లేస్తూ
మిణుగురులు ఒక్కొక్కటే ఎగిరొస్తున్నాయి

చెవిలో ఒక ప్రేమికుడు
తనగుండె పగిలిన శబ్దాన్ని వయోలిన్ పై వినిపిస్తున్నాడు

ఎప్పట్లానే
ఈ గాలితెమ్మెరలు
నీ పరిమళాన్ని నా ఒంటికి పూసి పోతున్నాయి

::2::

కీచురాయి శబ్దము
ఆ శబ్దానికి స్తంభించిన గాలీ

రెండు ఆకులురాలిన చెట్లు
ఆ చెట్లమధ్య ఖాళీదూరాన్ని ఆక్రమించిన చీకటీ

ఎక్కడో
అక్కడెక్కడో మూలలో
శూన్యంలోకి రాలిపోతూన్న నక్షత్రం వేదన తప్ప
ఇప్పుడిక్కడ ఏమీలేదు

గాయం మానేందుకు
నీ స్పర్శలాంటి ఔషధమేదీ ఇప్పుడిక్కడ లేదు

::3::

కళ్లను ఛెళ్ళున తాకిన కాంతిపుంజపు హృదయాల నిర్దయను కొలతదీస్తూ నీడల్లోకి నడిచెళ్లిపోయిన చీకటి సాక్షిగా దేహమలా ఒంటరిగా ఆకలిమహార్ణవంలోకి అడుగులు వేయడం ఆరంభించిన మరుక్షణమే దిగంతాలనుంచి వినవచ్చిన వేనవేల భయంకర శబ్దాలకు సమాధానమివ్వలేకా వాటిని శాంతపర్చనూలేక విలవిల్లాడిన మనసునెలా ఓదార్చాలో తెలియని కాలం గుండెలోని శూన్యాన్ని నింపడానికి శాయశక్తులా ప్రయత్నిస్తోన్న సూర్యరశ్మి రెక్కల్ని ఫెళఫెళా విరుస్తూ విరుచుకుపడ్డ గాలిని తన మృదుత్వంతో లాలిత్యంతో చల్లబరుస్తోన్న ఆ చూపులోని తడి గుచ్చుకుని ఈ సాయంత్రమిలా నల్లగా నిశ్శబ్దంగా రోదిస్తోంది.

!!HolyColours!!

ది బ్లాక్
ది బ్రౌన్
ది యెల్లో
ది రెడ్
ది వైట్

నిజమే!!
రంగుల్లోని తేడాల్ని
మనిషి సెలిబ్రేట్ చేసుకున్నంతగా మరేజీవీ చేసుకోదు.

Tuesday, March 15, 2016

!! చల్తేరహో !!

కోతపెట్టిన గాయాలు
కొత్తగా చివుళ్లెత్తుతూనే ఉంటాయి
కమ్ముకోడానికి చీకట్లు 
ఓ వైపు కాచుకునే ఉంటాయి
వేసే ప్రతి అడుగు కిందా
వేల సందేహాలు మొలకెత్తుతూనే ఉంటాయి
సంకల్పానికీ సమస్యకీ సంఘర్షణలో
సతమతమవుతుంది గుండె
కొట్టుమిట్టాడుతుంది గుండె
రెక్కలు విరిగి
రివ్వున ఎగరలేకపోతుంది గుండె
కూలనివ్వకు
కల కరగనివ్వకు
చుట్టుపక్కల చూడు
మనసంతా కళ్లు చేసుకుని చూడు
రేకు విచ్చుకుంటున్న మల్లెపూవు
నీకోసం కాస్త పరిమళాన్ని దాచే ఉంటుంది
రెక్క తొడుక్కుంటున్న గొంగళిపురుగు
నీకోసం ఒక పాఠాన్ని పదిలపరచే ఉంటుంది
నీలికళ్ల ఆకాశమో
నీటిలో కదిలే సాంధ్యకిరణమో
వెలుగును మింగే చీకటో
చీకటిని వెలిగించే రెక్కలనక్షత్రాలో
నీక్కొంచెం శక్తినివ్వడానికి సిద్దంగానే ఊంటాయి
నువు చేయాల్సిందల్లా ఒకటే
మనసంతా కళ్లు చేసుకుని చూడు
ప్రకృతి తన ప్రేమతో
నిన్ను పరామర్శిస్తుంది
కాలమొక తెల్లకాగితంలా మడత విప్పుకుని
నీ సంతకం కోసం నిరీక్షిస్తుంది.

03.03.16

!! RED BLOOD !!

ఆకలి కాల్చిన ఒక్కపేగుకూ 
నువ్వింత అన్నమివ్వలేదు 
అణచివేతలో రాలిన ఒక్కహృదయాన్నీ 
నువ్వు తిరిగి అతికించలేదు
దోపిడీదారుల మధ్య దగాపడ్డ ఒక్కబతుకునూ
నువ్వు నిలబెట్టలేదు
అడవి తన ఉక్కుపిడికిళ్లతో సంధించిన ఒక్కప్రశ్నకూ
నువ్వు సమాధానమివ్వలేదు
కడుపులు కాలి
రెక్కలు రాలి
నెత్తురు మండి నీపై తిరగబడ్డ ప్రాణాలకు
నువ్వు విలువివ్వలేదు
అధికారమా
గుర్తుంచుకో
ఈరోజు నీ తుపాకీగుండు తాకి
చిమ్మింది సాదాసీదా రక్తం కాదు
బొట్టుబొట్టులో వేల సూర్యుళ్లను నింపుకున్న
ఎర్రెర్రని రక్తం.

Saturday, February 20, 2016

!! నీరు-శక్తి !!

ఈ భూమ్మీద
నాల్గింట మూడొంతులున్నది నీరే!

నీరు విశ్వద్రావణి

నీరు ఘన ద్రవ వాయు స్థితుల్లో
సంభవిస్తుంది

గడ్డకట్టిన నీరు కరిగి ప్రవహించాలన్నా
ప్రవహించే నీరు ఆవిరై అదృశ్యమవాలన్నా
శక్తి అందజేయబడాలి

నీరు కన్నీరు వేరువేరు కాదు.
ప్రేమ శక్తిస్వరూపం.


నవీన్ కుమార్ !!  20.02.16

Sunday, January 31, 2016

!! నిన్ను కోల్పోయిన శోకంలో !!

ఎంతటి మేధ
ఎంతటి ఆశయం
ఎంతటి కరుణ
నీ మనసుదెంతటి శక్తి
ఆకాశంలోకి అలా విసిరేసుకున్నావేం రోహిత్?
నీదైన ఒక రోదసినే నిర్మించుకోగల వాడివి
ఈ నికృష్ట ప్రపంచాన్ని చూసి జడిసావేం రోహిత్?

మరణంలో సుఖంగా ఉంటానన్నావు
మరి, ఇన్ని గుండెల శోకానికి జవాబేది?
నీ మరణాన్ని జీర్ణించుకోలేక కీర్తించనూ లేక
మధనపడే మనసులకు శాంతి ఏది?

నాకు తెలుసు
నీ లేఖలోని అక్షరాలు క్షణికావేశంలోనివి కావని
అనాదిగా ఆత్మనలిగినప్పుడల్లా ఒక్కోటిగా పుట్టుకొచ్చినవనీ!
నాకు తెలుసు
ఆ ఉరితాడులోని పోగులన్నీ పిరికితనంలో తయారవలేదని
విషవర్ణసంస్కృతిలో వేలయేళ్లుగా పేనబడినవనీ!
అయినా, నువ్వే చెప్పు.. మరణం పరిష్కారమా?

నిన్నుపొందిన కాంతితో
నక్షత్రాలు విర్రవీగుతుండొచ్చుగాక
ఒక్కసారి ఇటుచూడు..
నిన్ను కోల్పోయిన శోకంలో
వేల ఉక్కుపిడికిళ్లు ఒక్కటవుతున్నాయి
నువ్వు శరణన్న మరణం ఇంకొకరికి వరం కాకూడదని..
తిరిగి రాగలవా?

!! ప్రేమమ్ !!

కనుపాపల్ని అటూఇటూ కదిలిస్తూ
కోటిదీపాల కాంతితో
గుండెలోకి సూటిగా నువు విసిరే చూపుకాక
ప్రేమంటే మరేమిటి?
ఎదలో ఓ పూదోటను వికసింపజేసి
ఆ పరిమళాన్నంతా
ఆత్మచుట్టూ పరిచే నీ చిరునవ్వు కాక
ప్రేమంటే మరేమిటి?
చలికాలం కలలూరేపూట
చెంపలకిందకు చేతులుచేర్చి
నుదురును ముద్దాడే నీ పెదాలస్పర్శ కాక
ప్రేమంటే మరేమిటి?
చూపులు జతకలిసి, చిర్నవ్వులు శృతికలిపి, వెచ్చని స్పర్శల తాళంలో నువ్వూనేనూ సంగీతమైనప్పటి క్షణాలుకాక
ప్రేమంటే మరింకేమిటి?
(to 'Malar', who expressed her love through eyes, smile and a warm touch.. in 'Premam' )

Monday, January 4, 2016

!! Human Geography !!

మొదలు తుదలూ తెలీకుండా
మనుషులు గీసుకున్న
అంతరాల అడ్డుగీతలు అక్షాంశాలు
అన్నిటికన్నా పెద్ద అక్షాంశం - ఆకలిభూమధ్యరేఖ

కలిసీ కలవక
ఏ కోణంలోనైనా
భూమిని రెండు వర్గాలుగా చీల్చే
నమ్మకాల నిలువుగీతలు రేఖాంశాలు

దీపంచూట్టూనే తిరుగుతూ
గుప్పెడు వెలుగును గుంజుకోలేక గాఢాంధకారంలోకి జారిపోతున్న
గుడ్డిపురుగు భూమి

సూర్యుడెవరో తెలుసా?
విశ్వమానవ దేహంపై
పూటకొక్కచోట పుట్టుకొస్తోన్న నెత్తుటిపుండు!

Sunday, January 3, 2016

!! నిశ్శబ్దానందం !!

ఈ ఉదయం మా పెరట్లో
ఎంత నిశ్శబ్దం
ఎంత ఆనందం

నెత్తిమీద వేలాడుతున్న చింతకొమ్మ చిత్రంలోంచి
నా చూపుని కాజేసి
కొబ్బరి మొవ్వలో కునుకుతీస్తోన్న
రంగురెక్కలపిట్ట గుండెచప్పుడు తప్ప

ఏ పువ్వు మీద వాలాలో తేల్చుకోలేక
ఆకొమ్మ మీదకీ ఈ కొమ్మమీదకీ ఎగురుతున్న
సీతాకోక సందిగ్ధపు అడుగుల చప్పుడు తప్ప

నీలంగా నిర్మలంగా మెరుస్తూ
ఏ మేఘంకోసమో
ఏ నక్షత్రంకోసమో
ఏ చందమామకోసమో
నా లోపలి ఆకాశం పిలుస్తోన్న పిలుపులు తప్ప

మరే శబ్దమూ లేని నిశ్శబ్దం!

మొలకెత్తుతున్న ప్రశ్నేమిటంటే,
ఆనందం నిశ్శాబ్దానిదా? నిశ్శబ్దం వినిపించిన ఇన్నిన్ని శబ్దాలదా?