!! ప్రేమ కథ !!

ఆమె. తన నులివెచ్చని వేళ్లతో నా చెంపలను నిమురుతూ ప్రతీరోజూ ఒక సరికొత్త ఉదయాన్ని అందిస్తుంది. తనకోసం నిరీక్షించిన వేనవేల చీకటియుగాలు ఆ వెచ్చని స్పర్శలో వెలిగిపోతాయి. చల్లగా నిశ్శబ్దంగా పరుండిన రక్తప్రవాహాలు కొత్తవేగంతో ఉరకలెత్తుతాయి. క్షణక్షణానికీ రెట్టింపయ్యే తన ప్రేమశక్తిని తనువుతీరా నింపుకునేందుకు నేను వెర్రిగా పరిగెత్తుతాను. నా పరుగుల వేగాన్ని కలుపుకుని తను మరింత ఉద్రిక్తమవుతుంది. భగభగ మండే జ్వాలంబర ధారిణై శిరస్సునెక్కి ప్రేమతాండవం చేస్తుంది. భరించలేకపోతాను నేను. నీడకోసమూ, చల్లదనం కోసమూ వెంపర్లాడే నన్ను చూసి తనే శాంతిస్తుంది పాపం. ఒక్కోమెట్టూ దిగుతూ నన్ను ఒల్ళోపెట్టుకు లాలిస్తుంది. తిరిగి ఉదయమంతటి ప్రశాంతత తన ముఖంలో. తన కళ్లలోకి చూస్తూ నేనేవేవో రహస్యాల రహదారుల్లో ప్రయాణిస్తాను. కరుణ పొందుతాను. కవిత రాసుకుంటాను. పాలింపబడతాను. ప్రేమించబడతాను. ఆ దారుల మలుపుల్లో నన్ను నేను మరచిపోతాను. సరిగ్గా అపుడే, నారింజ వర్ణంలో ధగధగ మెరిసిపోయే పడమటివాకిలి గుండా ప్రవేశిస్తుందొక రాక్షస రూపం. నల్లని దేహంతో మిలమిలమనే ఒంటికన్ను రాక్షస రూపం. ఏ మాయ చేస్తుందో ఏ మంత్రమేస్తుందో నా ప్రేయసిని మాయం చేస్తుంది. నా రోదనలో దిక్కులు దిక్కులేనివవుతాయి. వెతికివెతికి విసిగిపోయి నిస్సహాయుడనై కూలబడిన నన్ను గుండెల్లోంచి పొంగుకొచ్చిన రెండు కన్నీటి చుక్కలు నిద్రపుచ్చుతాయి. చీకటియుగాల నిరీక్షణ తిరిగి ప్రారంభమవుతుంది.

ఇంతకీ తన పేరేమిటో చెప్పలేదు కదూ... సూర్యణి.